വിഷകുപ്പിയുമായി എന്നെ
അലയാന്‍ വിട്ട നിന്നെയെനിക്കിന്നും
മറക്കാന്‍ കഴിയാതെ
മഞ്ഞിലും മഴയിലും മണ്ണിലും
ഞാന്‍ പിടയുമ്പോള്‍ , ജീവിതത്തിന്റെ
പകുതിയും തച്ചുടക്കപെടുമ്പോള്‍
പിന്നില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്ന
എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ കരച്ചില്‍ , കദനം!
നീയിതൊന്നുമറിയാതെ,
നിന്റെ ജീവിതം പൂവണിയുമ്പോള്‍
ഈ പാഴിലയെ നീ എന്നെങ്കിലും ഓര്‍ക്കുക!
വിജനമായ വഴികളില്‍ ,ഇരുളടഞ്ഞ
ജീവിത വീഥിയില്‍ വഴിതെറ്റി ,ദിശയറിയാതെ
ഞാനിന്നും അലഞ്ഞിടവേ, വന്നുപെയ്ത
മഴയുടെ സൌന്ദര്യം പോലും
ഞാന്‍ അറിയാതെ പോയി.....
പരിഭവമില്ല ,പതിയെ ഞാന്‍ നിന്നെ മറക്കും!
പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ മരിക്കും!
എന്റെ മരണം കാണാന്‍ വരുന്ന
നിന്റെ മുഖം ഞാന്‍ ഒന്നോര്‍ത്തോട്ടെ!
ആ കണ്ണീരില്‍ ഞാന്‍ പിന്നെയും ജനിച്ചു കൊള്ളട്ടെ!
എന്റെ പ്രണയം അതൊരു വേനല്‍ മഴയോ?
No comments:
Post a Comment