നിനക്ക് സ്വന്തം

ഒരു നേരംപോലുംകാണുക വയ്യ
കണ്ണീരുമ്മവെക്കും 

നിന്‍ കവിള്‍ത്തടങ്ങള്‍
എങ്ങനെ കഴിയും ?
നീ ദാനം തന്ന ഹൃദയമല്ലേ  എന്റേത് !

നിന്റെ സ്മൃതി പൂക്കളും... 

  ഈറന്‍ രാവുകളും
തേന്‍ പൊഴിഞ്ഞ സര്‍ഗ്ഗ നിമിഷങ്ങളും ...
സുതാര്യ മഞ്ഞകമ്പളമായി വീണുറങ്ങിയ
ദിനങ്ങളും ......
കഠിനമല്ലേ കാരുണ്യം ?

ചിറകില്ലാതെ  ഒടിഞ്ഞു വീഴുന്ന  

ആകാശ പറവകള്‍ ,
നിന്നരികിലേക്ക്  അണയാന്‍ 

വെമ്പുമീ  നിമിഷമേറെ!
എന്നിട്ടും  ഒരു പാല്‍ പുഞ്ചിരിയില്‍ 

ഒഴുകിയ
കണ്ണുനീര്‍  നിനക്ക് സ്വന്തം !

ഇഷ്ടം വെറുമൊരു വചനമല്ല ,

വഴിയില്‍
തടവിലാക്കും  സ്നേഹത്തിന്റെ , 

നിന്റെ സ്മ്രിതിപൂക്കള്‍ !